شاید برخی دو فریضه الهی امر به معروف و نهی از منکر را مختص “حجاب” دانسته و اجرای آنرا هم وظیفه ذاتی مسئولان و یا ارگانی خاص بدانند! اما در حقیقت اینچنین نیست و هر مسلمانی باید با اجرای این واجب الهی جامعه را به سمت سوی معروف و دوری از منکر هدایت و از زیر دوش بار مسئولیت این تکالیف مهم شانه خالی نکنند .
هر فرد که لباس مسلمانی بر تن دارد در همه حال باید در اجرای این فرضیه الهی در درجه اول خود و خانواده عملاً بدان مُقید و پایبند بوده و آنگاه با تذکر زبانی خاطی را ارشاد یا تنفر قلبی خود از منکرات را ابراز نمایند.
اما غارت بیت‌المال،اختلاس،دزدی،بداخلاقی در ادارات، رشوه، پارتی، بدحجابی، تبعیض، آقازاده پروری، سوء استفاده از مناصب شغلی ،سیاسی بازی و غیره را می توان از جمله منکرهای زشت و غیرانسانی برشمرد که روحیه مردم را تضعیف، اعتقادات دینی آنان را سُست و حق الناس را تباه کرده و زَهر کُشنده بر پیکر جامعه است که مستلزم برخورد جدی از سوی مسئولان امر می باشد.
مشاهده انجام منکرات بویژه در زمینه چوب حراج زدن به اموال عمومی توسط منتخبین یا منتصبین و سکوت نسبت به انجام آنها و عدم مطالبه گری قانونی ضمن تضییع بیت المال آثار و تبعات جبران ناپذیری دارد که نتایج زیانبار آن در آینده دامنگیر جامعه و نسل های آینده خواهد شد.
در شرایط حساس کنونی خدمت به مردم و حل مشکلات اساسی آنان بزرگترین معروف واجب برای مسئولان است. باید با گسترده کردن دامنه معروفات خلاءهایی که برای گره گشایی معضلات وجود دارد را از بین برد و نباید با چشم پوشی از منکرات مشهود زمینه سوء استفاده و توطئه بدخواهان برای برهم زدن نظم ،امنیت ، آرامش و اعتماد جامعه را فراهم نمود.
انتهای پیام/یادداشت
