به گزارش پایگاه خبری طالشوند به نقل از همشهری آنلاین اینکه پسر احمدرضا عابدزاده افسانه‌ای باشی، دلیل محکمی نیست که بتوانی دروازه‌بان آینده‌داری هم بشوی. رسیدن به این اتفاق بزرگ، نیاز به پشتکار فراوان و تمرینات طاقت‌فرسا و البته دوری از خانواده داشت که امیر آنها را به جان خرید تا حالا در اسپانیا بازی کند و دروازه‌بان مهمی برای فوتبال ایران باشد. امیر را از زمانی به یاد داریم که اواخر دهه ۷۰، در بازی‌های بزرگ پرسپولیس همراه با احمدرضا عابدزاده وارد زمین شد و با تمرینات خود مورد استقبال هواداران سرخ قرار می‌گرفت.
او از ۷ سالگی تمرینات خود را زیر نظر پدرش آغاز کرد و خیلی زود متدهای دروازه‌بانی را آموخت. احمدرضا عابدزاده درباره علاقه امیر به دروازه‌بانی می‌گوید: «امیر از همان روزی که توانست راه برود شروع کرد به بازی با توپ. بهترین و جذاب‌ترین تفریح برایش بازی با توپ بود و بعد از مدتی به دروازه‌بانی علاقه پیدا کرد. خدا را شکر که در این زمینه پیشرفت کرد و توانست برای خودش نامی دست و پا کند. البته او در کنار دروازه‌بانی درس را هم ادامه داد و من از این مسأله بسیار خوشحالم.»
عابدزاده کوچک حضور در رده‌های پایه انگلیس و تیم‌هایی نظیر برنتفورد و تاتنهام را تجربه کرد و سپس بعد از مدتی بازی برای لس آنجلس در امریکا به ایران برگشت. او سال ۱۳۹۰ و وقتی که تنها ۱۸ سال داشت به پرسپولیس پیوست و در فصل اول حضورش در این تیم، یعنی زمان سرمربیگری مانوئل ژوزه و یحیی گل‌محمدی فرصت بازی پیدا نکرد. او در فصل دوم هم چند هفته ابتدایی را با تیم بزرگسالان تمرین کرد اما با نظر علی دایی سرمربی وقت تیم و موافقت خودش به تیم امید پرسپولیس ملحق شد. او در بازی با زیر ۲۱ سال با نیروی زمینی یک گل برای پرسپولیس به ثمر رساند.
