به گزارش پایگاه خبری طالشوند؛ وقتی بعضاً به لیست پیشنهادی برخی مناصب کشوری نگاه می کنیم، یک سؤال اساسی ذهنمان را درگیر می کند!!!، اینکه یعنی آیا غیر از این سی چهل نفری که طی سالیان سال در میدان کار بوده اند و بعضاً امتحان خود را نیز پس داده اند و در طی این چندین سال فقط از وزارتخانه و اُرگانی به وزارتخانه و نهادی دیگر، شیفت کرده و تغییر میز داده اند در این کشور متخصّص دیگری نبوده و یا نیافته ایم؟!!! و چرا اصلاً تربیت نکرده ایم؟!!! و یا چرا میدان نداده ایم؟!!!
چرا اجازه نمی دهیم خوش استعدادها دیده شوند و روی کار بیایند و نقش ایفاء کنند؟!!! در اطرافم جوانانی را می شناسم، که به تنهایی می توانند یک شهر را روی انگشت خود بچرخانند اما با دهها گزارش و تخریب کنج عزلت گزیده اند!!!
کسانی که با کم بینی و اینکه فلانی اگر رشد کند جای ما تنگ می شود و کسی دیگر صدای ما را نمی شنود و ما به انزوا می رویم و از جلو چشمها و رسانه ها و اخبار محو می شویم و دیگر کسی ما رو تحویل نمی گیرد، جلو رشد شایستگان و نخبگان را می گیرند؛
عده ای علاقه دارند به زدن دیگران، مچ گیری از دیگران، تخریب دیگران، با کوچکترین نقص و یا #توهمِ_نقص در احدی، او رو به کنج انزوا می کشانند و بی رحمانه، او را و شخصیت او را تعییب و منکوب می کنند تا صدایش شنیده نشود و اعتلاء نیابد؛
ای کاش آستانه تحمّل ما بیشتر می شد، هم مسئولین و مدیران و هم مردم، همه باید از خود و نگاههای میلی و شخصی خود و امیال نفسانی خود بگذرند تا شایستگان بتوانند رشد کنند و در مدیریتها قرار گرفته و خدمت رسان مردم باشند؛
برخی خودشان را، افکار و سلیقه خودشان را و موفقیت خودشان را شاغول نظام و انقلاب می دانند؛
باور دارند که هر کسی با متر و قالب ما جور در آمد و در گروه و حزب ما بود او تأیید است و الّا رد و محو خواهد شد؛
و بی تردید چه جوانهایی و نخبگانی و نوابغی که حذف و طرد شدند و می شوند؛
و چه انسانهای دلسوزی که از سر اینکه لااقل حیات اجتماعی آنان از بین نرود، عقب نشستند و دیده نشدند؛
خدا نگذرد از برخی چهره های به ظاهر انقلابی که با خودخواهی و خودبرتربینی و عدم تحمّل دیگران باعث تضعیف در مدیریتها شدند و تیشه به ریشه انقلاب زدند و معاند تولید کردند.
انتهای پیام/