تولد یک نوزاد، مثل طلوع خورشید در زندگی زوجین است؛ نوری که همه چیز را روشن می‌کند، اما اگر بی‌محابا بتابد، می‌تواند چشم‌ها را هم بسوزاند.پدر و مادر شدن، یکی از زیباترین و در عین حال، دشوارترین تجربه‌های زندگی مشترک است. لحظه‌ای که صدای گریهٔ نوزاد برای نخستین بار در خانه می‌پیچد، انگار جهانی تازه آغاز می‌شود؛ جهانی پر از عشق، نگرانی و دگرگونی.در این میان، رابطهٔ همسران بیش از هر زمان دیگری نیازمند مراقبت و همدلی است. «آمنه حبیبی» کارشناس ارشد روانشناسی و زوجدرمانگر راهکارهایی را توصیه می‌کند برای مراقبت از رابطهٔ همسران بعد از والد شدن.
معجزهٔ شیرینی که می‌تواند به بحران بینجامد
مادر و پدر شدن در نگاه اول، تجربه‌ای شیرین و رؤیایی به نظر می‌رسد؛ اما گاهی در دل همین رؤیا، طوفانی از تغییرات نهفته است. گویی رابطهٔ زوجین ناگهان در معرض یک «انفجار» یا حتی یک «تصادف سخت» قرار می‌گیرد.زوجی که تا دیروز خود را خوشبخت‌ترینِ دنیا می‌دانستند و زندگی‌شان سرشار از عشق بود، ممکن است ناگهان به نقطه‌ای برسند که از خود بپرسند «نکند ازدواجم اشتباه بوده؟»تولد فرزند، از یک‌سو معجزه‌ای بزرگ است و از سوی دیگر، بحرانی عمیق برای رابطهٔ زوجین. زنی که همیشه آراسته و مرتب بود، غذای گرم برای همسرش آماده می‌کرد و خانه را با نظم می‌چرخاند، پس از مادر شدن گاهی حتی فرصتی برای شانه کردن موهای خود پیدا نمی‌کند.مردی که منظم، پرانرژی و موفق در کار بود، پس از پدر شدن ممکن است به فردی خسته و کم‌تمرکز تبدیل شود.
سخت‌ترین پیچ تاریخی زندگی مشترک
به گفتهٔ «آمنه حبیبی» روانشناس و زوجدرمانگر، کم‌خوابی، مراقبت بی‌وقفه، نداشتن زمان برای کارهای شخصی و استراحت، کمبود حمایت، اضافه شدن نقش والدگری به نقش‌های پیشین و روبه‌رو شدن با چالش‌های جدید و ناشناخته، می‌تواند زندگی مشترک را وارد یکی از سخت‌ترین پیچ‌های خود کند.او می‌گوید «طبق پژوهش‌ها، در سال نخست پس از تولد فرزند، حدود ۶۷٪ از زوجین نارضایتی زناشویی را تجربه می‌کنند؛ نارضایتی‌ای که اگر به آن رسیدگی نشود، ممکن است در سال‌های بعد هم ادامه پیدا کند.»اما سؤال مهم این است؛ چگونه می‌توان زندگی مشترک را پس از والد شدن نجات داد؟حبیبی به بعضی از راهکارها اشاره می‌کند برای زندگی مسالمت‌آمیز با تجربهٔ والد شدن.
۱. نوزاد را یک پروژهٔ مشترک ببینید
نخست باید بپذیریم که پس از تولد فرزند، زندگی هرگز دقیقاً مثل گذشته نخواهد شد. اما این به معنای سختی و تلخی همیشگی نیست. همان‌طور که حضور نوزاد چالش‌هایی به همراه دارد، می‌تواند عامل نزدیکی و رشد عاطفی زن و شوهر هم باشد؛ به شرط آنکه والدین، فرزند را مثل یک «پروژهٔ مشترک» ببینند و هر دو برای رشد و شکوفایی او تلاش کنند.در بسیاری از جوامع، مسئولیت نگهداری از کودک صرفاً بر دوش مادر گذاشته می‌شود. در حالی‌که اگر مادر تمام وقت و انرژی خود را صرف کودک کند، فرصتی برای رسیدگی به خود و نقش همسری‌اش نخواهد داشت.حبیبی با این توضیحات می‌گوید «تقسیم وظایف و مشارکت فعال هر دو والد در مراقبت، شب‌بیداری‌ها و امور روزمرهٔ نوزاد، یکی از مهم‌ترین گام‌ها برای حفظ صمیمیت و آرامش زندگی زوجی است.»
۲. تا مدتی خانه را بی‌نظم بپذیرید
«باید پذیرفت که در ماه‌های نخست، مراقبت از نوزاد بسیار زمان‌بر است و شاید نظم خانه یا وعده‌های غذایی مثل گذشته نباشد. این امر طبیعی است و نباید به منبع تنش تبدیل شود.»
۳. همدلی، رمز عبور از بحران نووالدی
یکی دیگر از ارکان حیاتی در این دوران، همدلی است. مادر معمولاً درگیرترین فرد در این دوره است و حتی ممکن است پنج دقیقه هم برای خود زمان نداشته باشد. گاهی تنها چیزی که نیاز دارد، شنیده شدن، درک شدن و یک آغوش گرم از سوی همسر است.حبیبی توصیه می‌کند «تخصیص حداقل بیست دقیقه زمان روزانه برای گفت‌وگوی مثبت، تماشای یک قسمت سریال یا قدم زدن دونفره، می‌تواند پیوند عاطفی زوجین را تقویت کند. ابراز محبت، پرهیز از سرزنش و حفظ عشق‌ورزی، نقشی بسیار کلیدی در عبور سالم از این مرحله دارند.»
۴. یار کمکی بگیرید
«در صورت امکان، از کمک اطرافیان نیز بهره بگیرید؛ این کمک‌ها فرصتی ارزشمند برای استراحت والدین فراهم می‌کنند.»کمک گرفتن از بستگان نزدیک، مثل مادر خانم یا آقای نووالد را جدی بگیرید. با کمک و حضور چنین فردی، علاوه بر خاطرجمعی از اینکه یک فرد کاربلد و باتجربه کنار نوزاد هست، زمانی برای پدر و مادر نوزاد خالی می‌شود تا خودشان را پیدا کنند و به کارهای ضروری عقب‌افتاده برسند.
روزهای سخت می‌گذرند، عشق می‌ماند
روزهای نخست والد شدن، شاید طولانی، خسته‌کننده و پر از ابهام به نظر برسند؛ اما هیچ‌کدام دائمی نیستند. نوزاد به‌تدریج رشد می‌کند، برنامهٔ زندگی‌تان منظم‌تر می‌شود و آرام‌آرام دوباره فرصت خندیدن، گفت‌وگو و عاشقانه زیستن بازمی‌گردد.آنچه در این مسیر اهمیت دارد «در کنار هم ماندن» و «همراهی» است. والدگری سفری دو نفره است، نه مسابقه‌ای برای برنده شدن یکی از طرفین.حبیبی در نهایت می‌گوید «به یاد داشته باشید روزهای سخت زود می‌گذرند. اما آنچه باقی می‌ماند، رابطه‌ای عمیق و پیوندی عاشقانه است که زن و شوهر با حمایت متقابل در کنار فرزندشان می‌سازند. بزرگ‌ترین هدیه‌ای که می‌توان به یک کودک داد، عشق و ارتباط سالم والدین اوست.»
انتهای پیام/خبرگزاری فارس
