این روزها هرکدام از ما یا اطرافیانمان (کودک و بزرگسال) به یک بیمار ویروسی عجیب و سخت گرفتار شده‌ایم که در همه کودکان و بزرگسالان علائمی تقریباً مشابه دارد.
تب شدید در کودکان، درگیری ریه و ضعف شدید در بزرگسالان، از اصلی‌ترین علائم این مریضی است که بخاطر شباهت بسیارش به کرونا، عده‌ای از پزشکان آن را کرونا می‌نامند.
اما غرض ما از نوشتن این مطلب، معرفی این بیماری نیست، کما اینکه چون خیلی از جامعه یا خودشان یا اطرافیانشان درگیر این بیماری ویروسی هستند؛ بلکه غرض از نوشتن این یادداشت مطالبه این موضوع از مسئولان است که برای مقابله با این بیماری چه کارهایی کرده‌اند؟
وقتی یک بیماری به مانند کرونا تا این حد جامعیت پیدا می‌کند که بخش‌های درمانی خصوصاً بخش‌های کودکان مراکز را پر از بیمار آن هم با شرایط جسمی یکسان می‌کند، پرسیدن چند سوال از مسئولین و تصمیم گیران خالی از لطف نیست:
آیا نباید مسئولان بهداشتی با ارائه توصیه‌های اکید و جدی، مانع بروز تجمعات در سطح جامعه و انتشار و انتقال بیش از پیش این ویروس شوند؟
آیا نباید به مانند کرونا، برای ورود به برخی اماکن، استفاده از ماسک اجباری شود؟
آیا نباید مسئولان آموزش و پرورش، فکری به حال انتقال آزاد و راحت این ویروس در بین کودکان و در کلاس‌ها بکنند؟
آیا بهتر نیست مسئولانی از وزارت بهداشت یا پزشکانی هماهنگ با وزارت بهداشت، با حضور بیشتر و مستمر در صداوسیما، توصیه‌های جدی‌تری درباره این بیماری به مردم ارائه دهند؟
انتهای پیام/خبرگزاری مهر
