نسخه‌ عاشقانه نادر ابراهیمی برای روز ازدواج

در زمانه‌ای که عشق و دوست داشتن، مورد هجمه‌های بسیاری قرار گرفته است و روابط سطحی این کلمات مقدس و عظیم را به سوءتفاهمی گذرا تقلیل داده‌اند، در جهانی که «عشق» گاهی در هیاهوی واژه‌ها گم می‌شود و در دورانی که عاشق شدن آسان، اما عاشق ماندن دشوار شده و ازدواج‌ها بیش از آن‌که پیوندی انسانی باشد، به معامله‌ای اجتماعی شبیه است، هنوز می‌توان به روایت‌هایی دل بست که ورای کلیشه‌های رایج، از پیوندی انسانی، پرمعنا و عمیق سخن می‌گویند. روایت‌هایی که در آن‌ها عشق احساسات آنی نیست؛ بلکه کنشی آگاهانه است، سفری مشترک، همراه با گفت‌وگو، درک، صبوری و بلوغ. در چنین نگاهی، عاشق شدن آغاز است، نه پایان؛ و ازدواج نه خط پایان یک رابطه، بلکه بستر رویش و رشد دو انسان در کنار یکدیگر و زندگی مشترک نه صرفاً هم‌خانه شدن، بلکه هم‌داستان شدن است.نادر ابراهیمی، نویسنده‌ای است که این نگاه را دارد و به‌جای فریاد زدن از عشق، آن را زمزمه می‌کند. او در دو اثر «یک عاشقانه آرام» و «چهل نامه کوتاه به همسرم» ما را با نگاهی تازه و ژرف به عشق و زندگی مشترک آشنا می‌سازد. به مناسبت روز ازدواج مروری کوتاه بر این دو اثر خواهیم داشت؛

چهل نامه کوتاه به همسرم